Geldik 2.ayın sonuna, yine bir Z raporu alma vaktidir. Elbette yine bir aylık süreçte minik virajlardan dönüp, yeni manzaraları izleme şansı ya da virajı döndüğümüz anda karşıdan gelen arabayla kafa kafaya çarpışmadan son anda kurtulmak gibi uç noktalarda ve birbirine zıt deneyimler yaşadım. Ve yine diyorum ki; olan her şeye teşekkür ederim! İlk ayda neler…

“…Kalpten kalbe bir yol vardır görülmezGönülden gönüle giden…” – Neşet Ertaş Enerjisini fazlasıyla hissettiren  ve önümüzdeki yeni yolcululuklara kapılar açan, sendromun çok bir anlam ifade etmediği bir Pazartesi sabahında başladım aklımın ve ruhumun içindekileri kelimelere dökmeye… Çok heyecanlı olduğum zamanlarda uzun cümleler kurmak beni mutlu ediyor neden bilmiyorum. Heyecandan konuşamamak gibi durumu da pek yaşamamışımdır…

Yine bir gün boşluk bırakarak yazıyorum. Sürekli spor yapan bir insansanız, sporu bıraktığınızda günlük rutinlerin sizi daha çok yorduğunu görebilirsiniz. Havalar serin gidiyor derken Türkiye’nin en güneyinde birden sıcaklık artmaya başladı ve bununla birlikte artan nem üzerimde bir hantallık oluşturdu, yine tanıdık bir his yine çözmesi kolay. Bir de düşük enerjilerden çok etkileniyorum kuvvetle muhtemel…

Dün yazamadım çünkü fiziki olarak bir yoldaydım ve ardından da kendimi çok yorgun hissettiğim için ne bilgisayarla ne de telefonla çok vakit geçirebildim. Bir yandan da hala üzerimde taşıdığım gereksiz yüklerin olduğunu ve bunları atmam gerektiğini anladım, onların çözümlemeleriyle geçti bütün akşam. Çözümleme yapabilmek söylenirken kolay ama yaparken zorlayan eylemlerden. Karmakarışık düşüncelerin, birikmiş deneyimlerin, heyecanların…

Bir yaz gününde doğmuş bir insan olarak henüz ısınmamış havalara bu kadar sevineceğimi hiç tahmin etmezdim. Bunun neyden kaynaklandığını biliyorum, sıcak havanın evde ya da kapalı ortamlarda yarattığı kasvet hiç sevmediğim bir durum. Yoksa etkinlik sektöründe çalıştığım dönem sıcağın altında çok operasyon gerçekleştirdim ve bunu çalışırken hiç fark etmezdim. Aynı durum tatil sürecimle de alakalı,…

Uzun zaman sonra gece uykularım normale dönerken daha da erken uyanmaya başladım. Sabahları erken kalkmayı seviyorum, bu hem sabahın enerjisini hissetmemden hem de çocukluğumdan bu yana gelen bir alışkanlık olmasından kaynaklı. O yüzden hiç saatlerce uyuyabilenleri anlamadım… Tarih 22’yi gösterirken, bugünün benim için olan anlamı geliyor aklıma. Derin bir nefes alıp devam ediyorum satırlara. Ne…

Hiç söylemiyorsunuz dün 2 ve 0ların titreşimleri ile dolu bir tarihmiş ama neyse bugün de şanslıyız çünkü tam da bugün yaz gündönümü! Yeni bir enerjiyi karşıladığımız bu sabahta da yolculuğumda dün odak noktam olan bir konuyu sizlere anlatırken bir yandan da kahvemi yudumluyor olacağım. Kahve hazırlayacak olan varsa hazırlasın, başlıyoruz! Hayatta temel olarak, dilimizde de…

Haziran’ın sonuna doğru olan bir sabahta, hırka giydirecek kadar serinletici bir havayla, yağmurun sesi ve toprağın kokusunun ardından güneşin ihtişamıyla başladı gün. Bir romanın başlangıcı gibi sanki her şey değil mi? Peki ya hayatımız bir romansa… Adım Ozan, yazmak ne keyifli şey. Yolculuk yapmayı sevenlerin aralarında genelde minik ama keyifli tartışmalar olur. Özellikle araba ile…

“…Böylesine sevilecek bu dünya“Yaşadım” diyebilmen için…” – N. Hikmet Ran Uzun sorgulamalarla geçen iki günün ardından yeniden merhaba. 4 aydır sürekli öne çıkan iki tane kavram dolanıp duruyor etrafımda, sorumluluk ve cesaret. 4 aydır ne duysam ne dinlesem bu iki arkadaşla ilgili dersler çıkartıyorum. Gelin iki gündür aklımdan geçenleri anlatayım ve gizli güzelliği beraber keşfedelim.…