Kabul etsek de etmesek de herkesin kendi hayatını yaşadığı bir sistemde bulunuyoruz. İster bir yere gidin ister biriyle evlenin ya da bir işe başlayın; sadece ve sadece kendi seçimlerimizi ve onların sonuçlarını yaşıyoruz. Bunu kabul etmek biraz zor olabilir ama kendi adıma çok uzun zamandır bunun böyle olduğunu biliyorum. Aslında yaptığımız bütün yolculuklar, yaşadığımız her…
Çocukken sinemada izlediğim ilk film Aslan Kral’dı. Geçtiğimiz yıl da vizyona girdiğinde özel bir günde koşarak gidip izlemiştim. Benim için çok özel olan bu filmde, çok sevdiğim bir replik de var; Kim olduğunu hatırla Simba! İnsan beyni evrildiği şu zamanda karmaşık düşünmeyi marifet sayıyor. Özellikle moralimiz bozulduğunda can sıkıcı şeylere daha fazla odaklanıp daha fazla…
Yine aklımda Tolstoy’un bana ilham olan sözü; Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir. Yine yolculuğun keyfi ve deneyimlerin kattığı anlamlar… Herkes hayatında kendine göre büyüklü küçüklü sorunlar yaşıyor öyle değil mi? Kimi istediği telefonu alamıyor, kimi istediği yere gidemiyor, kimi sevdiğinden uzakta, kimiyse…
Yaşadıklarımız tesadüften ötede çok daha anlamlı parçalardan oluşmakta. O yüzden “aaa ne güzel tesadüf” diyip geçmek yerine anlamı yakaladığım bütün anların kıymetini daha çok biliyorum. Bugün “Ozan’la Yolda” serisinin 19.gün yazısını yazarken fark ettim bu yazının ne kadar anlamlı olduğunu. Bana hayat amacın ne diye sorarsanız yol açmak, yol göstermek ya da yolu yürümek diyebilirim. Ama bugün…
Bu hafta sonu diğerleri gibi olmadı. Yazı yazmadım ama değişimi hissettiğim iki gün oldu. Daha çok tembellikle geçen tatiller yerini farkındalıklara bıraktı. En son yazmış olduğum “Yolun Geldiği Yer” yazısı beni geçmiş konusunda tekrardan düşünmeye yönelttiği. Geldiğim noktada kendimle gurur duyuyorum. Tek bir konu haricinde çok keşke diyen bir insan değildim. Konunun ne olduğunu merak…
Son zamanlarda giderek daha da artan değişim, yenilik, yeni bir şey yapma hislerine dair çok konuşulur oldu. Bu durum insanı farkında olmadan ne yaptığını bilmeden, yapmış olmak için yapma çabasına sokabiliyor. Tamam hepsi iyi güzel ama kendimizi bilmeden nereye kadar gidebileceğiz? Günün farkındalık noktası çok da geleceğe doğru değil de, bir durup ya ben neredeydim…
Eee yine sürprizlerle dolu bir gün oldu. Daha önceki günlerde konuştuğumuz yolun bize sunduklarına odaklanarak, gelene açık olarak dün küçüklü büyüklü sürprizler yaşadım. Ansızın gelen telefonun mutluluğu, yeni aldığım işlerin keyfi güne ayrı bir hava kattı. Hoş hala yaz stajı için yer konusu netleşmedi. Bakalım… Farkındalık kutumuzda bugün aynı yoldan geçme durumu ile birlikteyim. Bunu…
Çalışmalarımı gerçekleştirirken tuttuğum notlara biraz göz gezdirdim. Farklı disiplinlerle çalışmayı sevdiğim için farklı farklı birçok konu vardı. Bu konuları kariyerime ve sosyal hayatıma katkı sağlayacak şekilde, bireysel olarak beni mutlu eden ve heyecanlandıran noktalardan seçiyorum. Özellikle bu mecrada insanların yaptığı çalışmaları, organizasyonları, paylaşımları takip etmek bana keyif veriyor. Tabii bunları yine aynı kriterlerle seçiyorum. Ancak…
Çoğumuzun aklında, kalbinde birine, bir yere, bir şeye dair anılar mevcut. Hepsinden öte bu anıları hatırlamadan önce aklımıza gelen ilk şey bize nasıl hissettirdiği oluyor. Sayısız şey yaşıyoruz, sahi gerçekten ne hissettiğimizin o an farkında olabiliyor muyuz? Bana göre bir yolu anlamlı kılan şeylerden birisi yolculuk sırasında biriken anılardır. Anılar her zaman keyif vermeyebilir burada…
Gerçekçi olmak gerekirse bu hafta sonu muhabbeti dün akşam çok canımı sıktı. Ortaya konulan hedefe dair böylesine zarar vermek hiç hiç hoşuma gitmedi. Başlangıçta bir hayal, bir niyet ve hedef var ama bunlara dair minik sallantı yaşadım. Dün keşfettiğim şey dikkat dağıtıcı çok unsur olduğu. Bu durumu yıllar öncesinde yaşadığım bir anıya benzettim yine. Motosiklet…