Tesadüflere hiç inanmadığımı, her şeyin mutlaka bir şekilde bir anlamı olduğunu tekrar ederek başlayacağım. Makro ya da mikro bütün sistemlerde bir işleyiş, kaos gibi görünen her şeyde bile bir düzen var. Bu işleyiş içerisinde almamız gereken dersler farklı yollarla farklı araçlarla iletiliyor. Şimdi bi durup düşünelim, aynaya bakmak size ne ifade ediyor? Bir ayna ile…
İnternet çağı, bilgi toplumu, hızlı erişim, daha fazla hareket derken her şeyin daha fazlasının peşinde olduğumuz bir hayat tarzının içerisine girdik. Hep konuşulan ama sadece konuşulan o rahatlık alanının içerisinde dönüp durmaya başladık. Kendi adıma uzunca bir süre bu rahatlık alanının içerisinde olduğumun farkında bile değildim. Yine fark etmek ayrı, çözüm üretmek ayrı, çözüme dair…
Dünün teması olan denge ile akla gelen ilk şeylerden birisi yin ve yang oluyor. Zıtlıkların birlikteliğinden, bütün evrenin işleyişine ışık saçan bu öğretinin detaylarını Taocu felsenin klasik metni olan Tao Te Ching’de bulabilirsiniz. Ben konuya farklı bir yerden yine metaforlarla giriş yapıyorum. Evren dedik, zıtlıklar dedik, birliktelik dedik. Çocukluğumdan bu yana dışarıya karşı olan merakım…
Dikkat edin bugün hafta sonu ve seriye başladığımız günden bu yana ilk defa hafta sonu tatil moduna girmeden devam ediyoruz. Bu da demektir ki bir adımı daha başarıyla attık. Liseden bu yana fizikle aram oldukça iyidir. Araştırmalarım, izlediklerim, üzerine düşündüklerim… Fizikten hayatıma dair çok metafor çıkarttım. En güzellerinden birisi var ki hatta Tao öğretisinin de…
Kabul etsek de etmesek de herkesin kendi hayatını yaşadığı bir sistemde bulunuyoruz. İster bir yere gidin ister biriyle evlenin ya da bir işe başlayın; sadece ve sadece kendi seçimlerimizi ve onların sonuçlarını yaşıyoruz. Bunu kabul etmek biraz zor olabilir ama kendi adıma çok uzun zamandır bunun böyle olduğunu biliyorum. Aslında yaptığımız bütün yolculuklar, yaşadığımız her…
Çocukken sinemada izlediğim ilk film Aslan Kral’dı. Geçtiğimiz yıl da vizyona girdiğinde özel bir günde koşarak gidip izlemiştim. Benim için çok özel olan bu filmde, çok sevdiğim bir replik de var; Kim olduğunu hatırla Simba! İnsan beyni evrildiği şu zamanda karmaşık düşünmeyi marifet sayıyor. Özellikle moralimiz bozulduğunda can sıkıcı şeylere daha fazla odaklanıp daha fazla…
Yine aklımda Tolstoy’un bana ilham olan sözü; Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir. Yine yolculuğun keyfi ve deneyimlerin kattığı anlamlar… Herkes hayatında kendine göre büyüklü küçüklü sorunlar yaşıyor öyle değil mi? Kimi istediği telefonu alamıyor, kimi istediği yere gidemiyor, kimi sevdiğinden uzakta, kimiyse…
Yaşadıklarımız tesadüften ötede çok daha anlamlı parçalardan oluşmakta. O yüzden “aaa ne güzel tesadüf” diyip geçmek yerine anlamı yakaladığım bütün anların kıymetini daha çok biliyorum. Bugün “Ozan’la Yolda” serisinin 19.gün yazısını yazarken fark ettim bu yazının ne kadar anlamlı olduğunu. Bana hayat amacın ne diye sorarsanız yol açmak, yol göstermek ya da yolu yürümek diyebilirim. Ama bugün…
Bu hafta sonu diğerleri gibi olmadı. Yazı yazmadım ama değişimi hissettiğim iki gün oldu. Daha çok tembellikle geçen tatiller yerini farkındalıklara bıraktı. En son yazmış olduğum “Yolun Geldiği Yer” yazısı beni geçmiş konusunda tekrardan düşünmeye yönelttiği. Geldiğim noktada kendimle gurur duyuyorum. Tek bir konu haricinde çok keşke diyen bir insan değildim. Konunun ne olduğunu merak…
Son zamanlarda giderek daha da artan değişim, yenilik, yeni bir şey yapma hislerine dair çok konuşulur oldu. Bu durum insanı farkında olmadan ne yaptığını bilmeden, yapmış olmak için yapma çabasına sokabiliyor. Tamam hepsi iyi güzel ama kendimizi bilmeden nereye kadar gidebileceğiz? Günün farkındalık noktası çok da geleceğe doğru değil de, bir durup ya ben neredeydim…