Korona, pandemi, karantina derken günlük alışkanlıklarımız fazlasıyla değişti. Bu durum öncesinde çok sık duyduğum bir cümle vardı; çok yoğunum. Açıkçası bunu her duyduğumda biraz sorgularım.
Bu konuya dair yaşadığım bir olayı anlatacağım. Geçtiğimiz günlerde Dubai’de yaşayan bir arkadaşım bir konuda yardım istedi ve o konuya dair konuşmamızdan sonra sana yazacağım tekrar diye belirtti. Bunu hepimiz yaşamışızdır, arayacağım seniler, döneceğimler, şimdi çok yoğunumlar… O geri dönüş hiç gelmez. Ama dün akşam arkadaşım tekrar geri döndü ve uzun keyifli bir sohbet ettik.
Eminim ki hepimizin hayatında çalışmakta olduğu konular, belirli sorumlulukları, kendince sorunları, kişisel hedefleri var. Ama gerçekten çok mu yoğunuz? Üzerimizde gereksiz bir yük olabilir mi? Ya daaa bambaşka bir açıdan, görüşmek istemediğimizi dile getiremeyip farklı kılıflarla cevap vermeyi nezaket sayar mı olduk?
İnsanın istedikten sonra bir yol bulabileceğinden eminim. O yüzden birisine vakit ayırmak istediğimizde mutlaka bir fırsatını bulabiliriz. Şimdi çok yoğunum ama zaman da algısal bence. Sizce?
Leave a Reply