Yenilik… Yenilenme… Başlama… Başlangıç… Maceraya çağıran bir sabah. Macera akla gelince de filmlerin etkisi midir bilmem önceden hep uçan kaçan, akla sığmayacak şeyler olan, her adımında yok artık dedirten şeyler olduğunu düşünürdüm. Ama evet, tam olarak öyleymiş. Yeni bir yılın ilk sabahında aklıma gelenlerin en ön sıralarında bu etkilerin hepsi var. Uçtum mu? Nereden baktığımıza…
2021 senin için nasıldı diye sorsalar 50 bölümlük içerik ile yanıtlayabilirim. Bundan 2 yıl öncesinde, kendi hayatımda tam da o sırada neler yaşadığımı, hissettiğimi ve düşündüğümü anlattığım bir yolculuk olan Ozan’la Yolda; yazmaya başladığım yazılarımın 2021 yılı içerisinde podcastlere dönüşmesi ile bambaşka bir etki yaratmamı sağladı. Kendi hikayemi anlattığım ve gitmediğim yerlerde anlatılan bir hikayeye…
Her yıl 1 Ocak sabahı insanlık açısından susmuş, sakin, sessizliğe bürünmüş olan hayat bu yıl ilginçtir biraz daha farklı hissettiriyor. Belki de ilk defa bu kadar hareketliymiş gibi geliyor. Bunun sebepleri kendi içimdeki enerji de olabileceği gibi 2 yıldır alıştığımız hayat ile değişen eğlence anlayışımız ve insanlığın büyük bir bölümünün maddi açıdan soru işaretleriyle dolu…
Son zamanlarda hayatımızdaki hak ettiği önemi giderek kazanan bir kavram var; anlaşmak. Bugüne kadar eksikliği o kadar fazla olmalı ki artık gündelik hayatımızın ya da iş hayatlarımızın her alanında kendisi fazlasıyla anmaya başladık. Anlaşamayan çiftler, müşteriler, çalışanlar, partnerler… Listeyi kesinlikle uzatabiliriz ama konuyu uzatmak gibi bir hedefim yok, hazırsanız başlayalım. İletişim kelime anlamı olarak, duygu…
Bütün yazıya sinemada izlediğim ilk film olan ve sonrasında da bir rehber olarak defalarca izlediğim Lion King ile başlıyorum çünkü bugünün sabahından gece bu saatlere kadar zihnimde defalarca replikleri döndü. Mufasa’nın Simba’ya verdiği ilk derslerden birisinde Dünya’daki dengeye ve bir kralın buna bakış açısına dair çok anlamlı bir konuşma geçer aralarında. “ …Simba : Ama…
Sonsuzluğun ortasında bir gezegen, gezegenin içinde milyarlarca insan, insanların içinde sonsuz hikaye. Hikayelerin arasındaysa sen, ben, biz… Kendi hikayelerimizin içinde ben, başkası için sen, bambaşkası için o. Hayatlarımızda yine sen, ben, biz… Kendi hayatımda ben, senin hayatında sen, hayatlarımız arasında biz. Farklı insanlarda farklı yollar, farklı insanlarda aynı yollar. Farklı yollarda aynı insanlar, aynı yollarda…
Çekmecede ya da bir dolabın içinde duran albüm açılır, fotoğraflar bir bir geçilir… Eskiden albümlere bakmayı daha mı çok severdik yoksa onları özel kılan kısıtlı imkanlarla çekilmiş ve saklanabiliyor olmaları mıydı? Şimdilerde ise tek tuşla çektiğimiz her anı yine tek tuşla silebiliyoruz. Peki ya silindiğini düşündüğümüz şey nedir? Fotoğrafı mı görmek istemiyoruz yoksa orada var…
Çok severim 1 Ocak sabahlarını. Sakinliğin en üst seviyede olduğu bir an, sokaklarda zaten kimse olmaz, doğanın kendine kaldığı anlardan biri gibi gelir. Belki de bugün güneş bile henüz doğmaya karar vermemişken uyandığım içindir ama hepimiz gördük ki doğa kendi kendine kalınca, onun düzenine uyup yaşayınca bize nasıl güzellikler sunuyor. Temizlenen hava, berraklaşan sular, unutulan…
Edvard Grieg’in fonda çaldığı, havanın yine gri olduğu ancak yine heyecanla uyandığım bir sabah. 2020 hiç hayal ettiğim gibi olmadı diyebilirim ama bana öğrettikleriyle bu kadar ders dolu bir yılı sanırım yaşamamıştım. Belki de herkes bu yıla dair negatif düşünceler beslerken ben bana öğrettikleri için teşekkür etme yolunu seçiyorum. Hayatın içerisine saklanmış olan gizli güzellikleri…
Günlerdir yazı yazmıyorum. İlk başlarda sebebi farklıyken şimdi farklı oldu. Zaten hep öyle olmaz mı, içinden dersin ki nerden nereye geldik. Bazen hayret edersin hatta böyle değiştiği için her şeye. Sadece değişenlere de değil… Olanlara, gelenlere, gidenlere, olmayanlara. Gün gelir karanlık bir ormanda kaybolmuş gibi hissedersin fakat o ormanın seni Alice’in Harikalar Diyarı’na çıkartabileceğini de…