Bu hafta sonu diğerleri gibi olmadı. Yazı yazmadım ama değişimi hissettiğim iki gün oldu. Daha çok tembellikle geçen tatiller yerini farkındalıklara bıraktı. En son yazmış olduğum “Yolun Geldiği Yer” yazısı beni geçmiş konusunda tekrardan düşünmeye yönelttiği. Geldiğim noktada kendimle gurur duyuyorum. Tek bir konu haricinde çok keşke diyen bir insan değildim. Konunun ne olduğunu merak…
Son zamanlarda giderek daha da artan değişim, yenilik, yeni bir şey yapma hislerine dair çok konuşulur oldu. Bu durum insanı farkında olmadan ne yaptığını bilmeden, yapmış olmak için yapma çabasına sokabiliyor. Tamam hepsi iyi güzel ama kendimizi bilmeden nereye kadar gidebileceğiz? Günün farkındalık noktası çok da geleceğe doğru değil de, bir durup ya ben neredeydim…
Eee yine sürprizlerle dolu bir gün oldu. Daha önceki günlerde konuştuğumuz yolun bize sunduklarına odaklanarak, gelene açık olarak dün küçüklü büyüklü sürprizler yaşadım. Ansızın gelen telefonun mutluluğu, yeni aldığım işlerin keyfi güne ayrı bir hava kattı. Hoş hala yaz stajı için yer konusu netleşmedi. Bakalım… Farkındalık kutumuzda bugün aynı yoldan geçme durumu ile birlikteyim. Bunu…
Çalışmalarımı gerçekleştirirken tuttuğum notlara biraz göz gezdirdim. Farklı disiplinlerle çalışmayı sevdiğim için farklı farklı birçok konu vardı. Bu konuları kariyerime ve sosyal hayatıma katkı sağlayacak şekilde, bireysel olarak beni mutlu eden ve heyecanlandıran noktalardan seçiyorum. Özellikle bu mecrada insanların yaptığı çalışmaları, organizasyonları, paylaşımları takip etmek bana keyif veriyor. Tabii bunları yine aynı kriterlerle seçiyorum. Ancak…
Çoğumuzun aklında, kalbinde birine, bir yere, bir şeye dair anılar mevcut. Hepsinden öte bu anıları hatırlamadan önce aklımıza gelen ilk şey bize nasıl hissettirdiği oluyor. Sayısız şey yaşıyoruz, sahi gerçekten ne hissettiğimizin o an farkında olabiliyor muyuz? Bana göre bir yolu anlamlı kılan şeylerden birisi yolculuk sırasında biriken anılardır. Anılar her zaman keyif vermeyebilir burada…
Gerçekçi olmak gerekirse bu hafta sonu muhabbeti dün akşam çok canımı sıktı. Ortaya konulan hedefe dair böylesine zarar vermek hiç hiç hoşuma gitmedi. Başlangıçta bir hayal, bir niyet ve hedef var ama bunlara dair minik sallantı yaşadım. Dün keşfettiğim şey dikkat dağıtıcı çok unsur olduğu. Bu durumu yıllar öncesinde yaşadığım bir anıya benzettim yine. Motosiklet…
Geçen hafta da aynı şey oldu, bu hafta sonu ister istemez insana bir tembellik veriyor. Aklımdakileri hayata geçirirken bir rahatlık bir salıverme hissi kaplıyor içimi. Ama bu durumun belki de “çok şey” olmasından kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Beni tanıyanlar bilirler, çok hareketli ve hızlı adımlar atmayı seven bir insanım. Bu yüzden beyin fırtınalarının olduğu, düşünce kalıplarının…
Her şey mükemmel mi? Gelin biraz bu konu üzerinde düşünelim. Dün asıl hedeflerim için günlük olanları gerçekleştirirken bazı sorunlar ile karşılaştım. Bu sorunlardan kimisi geçmişten bugüne aktarılanlar, kimisi iletişim problemlerinden kaynaklı durumlardı. Odak noktamız sorunların büyüklüğü ya da küçüklüğü değil, hatta anlatsam belki de hep birlikte güler geçeriz. Üzerinde düşündüğüm nokta “sorun” olmasıydı. Peki sorun…
Dün sabah yazdığım kervanı yolda düzmek yazımın üzerine verimli bir gün geçti. Yazıyı yazdıktan sonraki düşüncem; eğer kervanı yolda düzeceksek yola bakmaktan başka seçenek yok. Çünkü yola bakmadan, yolun ne getireceğini ve kervana neler ekleyeceğimi bilemem dedim kendime ve gün başladı. Önce Kanada’da yaşayan bir arkadaşım ile bir görüşme yapıp, Kanada dair bilgiler ve oradaki…
Karar alma noktalarımda her zaman her şeyin daha iyi olmasını beklerdim hep. Hep bir şeyler daha olsun, şu da yapılsın gibi tonlarca düşünce olurdu kafamda. Yine büyük bir hata yaptığımı fark ettim. Mükemmelliyetçi olmak kötü bir şey değil ancak nerede nasıl kullanacağınızı bilirseniz. Aksi takdirde her şeyin mükemmel olması için çaba göstermek insanı yavaşlatıp, ardından…