Gerçekçi olmak gerekirse bu hafta sonu muhabbeti dün akşam çok canımı sıktı. Ortaya konulan hedefe dair böylesine zarar vermek hiç hiç hoşuma gitmedi. Başlangıçta bir hayal, bir niyet ve hedef var ama bunlara dair minik sallantı yaşadım.
Dün keşfettiğim şey dikkat dağıtıcı çok unsur olduğu. Bu durumu yıllar öncesinde yaşadığım bir anıya benzettim yine. Motosiklet kullanırken bir an yol kenarındaki tarlaları izlemeye dalıp yoldan çıkıyordum. Bunun ne kadar tehlikeli bir durum olduğunu az çok tahmin edebilirsiniz.
Bir de şöyle bir durum var hedefler ne kadar büyükse geriye çeken kuvvet de o kadar büyük oluyor. Sonuçta evren denge üzerine kurulu değil mi? Ne kadar emek o kadar yemek, ne kadar etki o kadar tepki. Yaptığımız her şey bir gün geri dönecek.
Yoldan vazgeçmedim, bir şekilde titreyip tekrardan hatırladım. Hem hafta sonunun boş geçmesi biraz da dinlenme oldu değil mi? Bence öyle. Şimdi yapacaklarımıza odaklanmaya devam.
Leave a Reply