Bugün yazının geç kalmasının iki tane geçerli sebebi var; birincisi Türkiye Girişimcilik Vakfı Fellow&Alumnileri olarak kendi aramızda belirlediğimiz gündemlere dair her sabah sohbet ettiğimi GCoffee oturumu ve 4 günün ardından hareketli aynı zamanda keyif verici bir açılış yapan borsa seansıydı. Güne anlam katmaya devam edelim.
27.günde biraz kendi notlarımda ve anılarımda geçmişe yolculuk yaptım. Yaşadıklarım, edindiğim deneyimler ve kazandığım bakış açıları beni bugün olduğum konuma getirdi. O yüzden hepsine teşekkür etmek gerekiyor.
İnandığım bir şey var; başımıza bir şey geldiğinde nasıl oldu ya diye söylenmeye başlarsak depresyon, neden olduğunu anlarsak aydınlanma oluyor. Olanı birey önce kendi durup ne olduğunu anlamaya çalışmalı. Durumu, kendi durumunu, elde olanı ya da olmayanı görmeli.
Ardından ikinci adım geliyor; yardım istemek, destek almak. Çoğumuz bozulan bir arabadan anlamayabiliriz ya da gerekli araç gereçler yoktur. O yüzden yol yardım ekibini çağırırız. Bazen bunu unutuyor, bizden önce o yollardan geçmiş birisinden ya da eğitimini almış bir kimseden destek almak konusunu unutuyoruz. Her şeyi kendim yapmaya çalıştığımda daha çok karıştığını görmüştüm. Verebileceğim tavsiye bir yerden sonra mutlaka destek almanız olacaktır.
Leave a Reply